Roeland en Bo en hun prematuurgeboren meisje.

9 maanden zwanger …. een pretje vond ik het de eerste maanden niet. Zowat halverwege begon ik het fijn te vinden om mijn buik te zien groeien en je schopjes te voelen. Nog even genieten van een reisje, nog even naar de cinema,... Helemaal niet bewust dat je na 31,5 weken al je eerste glimp van de wereld zou zien! Zo bang als op dat moment zijn we nog nooit geweest…. De onmacht die je voelt, het lot van jouw kind dat eigenlijk wordt bepaald door anderen en dat jezelf als mama en papa niets anders kan doen dan kijken én hopen.... Het voelt net aan alsof je bij je eerste taak als mama zijn al hebt gefaald. Met je kleine 1 kg 200 vocht je als een leeuw en wat deed je dat super! Ik herinner me vooral de angst om je te durven liefhebben... Want stel dat je besloot om op een dag niet meer te vechten en we je kwijt zouden spelen. Maar de liefde voor je kind is onbeschrijfbaar, groots en onvoorwaardelijk. Prematurentijd is een rollercoaster van huilen, lachen, hopen, dromen, verdriet, heimwee, gemis, juichen om kleine stapjes, termen van mijlpalen, leven in een voorgeleefd ritme,...
Een tijd waar wij enkel steun hadden aan elkaar en waar we ook enkel bezig waren met ons gezin, ons drie, onze bubbel. Want soms moesten we ons nodeloos ook verdedigen bij familie bij de keuzes die we maakten, of de beslissingen die wij belangrijk vonden voor onze dochter. Het was een zware tijd, die voor iedereen anders aanvoelt en waar je als koppel sterk op de proef wordt gesteld . Naarmate het ouder worden van F. verdwijnt die angst en het overbeschermen, maar ergens blijft ze onze kleine meid van 1kg200.

"Een andere start" hielp ons vooral in de motorische ontwikkeling en mogelijkheden van F. want wat voor a term geboren kinderen evident leek om te doen, was voor onze meid een opgave. Haar zelfvertrouwen kreeg een deuk en ze werd angstig. Spelenderwijs leerde ze zichzelf ontdekken en anderen te vertrouwen. In samenwerking met kinesiste en ergotherapeute hebben ze F. een jaar lang bijgestaan. We zijn hen ook super dankbaar om ons te ondersteunen en te helpen wanneer we eventjes met onze eigen inspanningen tegen de muur botsten. Dit avontuur heeft veel sporen nagelaten op ons leven, maar vooral positief. We kregen een andere blik en visie op het leven; genieten meer van elk moment, maken ons minder druk om pietluttigheden, maakten een carrièreswitch. F. is ons leven, zij is onze held!
Een prematuur baby’tje zet je wereld op zijn kop maar wat zijn we blij dat ze in ons leven is!!!

Roeland en Bo